رسول اعظم صلی الله علیه و آله و سلم :
آدمی آن گونه که زندگی کرده است می میرد و
بر همان حالی که مرده است برانگیخته می شود .
( تنبیه الخواطر )
we will die like the way we live
حقیقت این است که چه باور داشته باشیم
چه باور نداشته باشیم
مرگ در کمین یکایک ماست نه غنی را
توان فرار از چنگ مرگ است و
نه فقیر نه رئیس و مدیر و نه هیچ کس دیگر .
تمام آنچه را با آن خوشیم و زندگی اش
می نامیم لحظاتی کناری گذاریم
و فقط درصدی یا کمتر احتمال جهان
دیگری را بدهیم ...
جهانی ؛ منزلی که همه در محضر خالق سبحان
باید حاضر شده و برای
تک تک نفسهایمان که هدر داده ایم پاسخگو باشیم .
آدمی ، آه و دمی توان پاسخ را دارد.
همه جلسه امتحان را تجربه کرده ایم وقتی در لحظه ای که انتظارش را
نمی کشیم می گویند
ورقه ها بالا !
اینجاست که گوشی دستمان می آید و
لحظه حساس و نابی که ما
می مانیم و حاصل کارمان .
حالا در دنیا که امکان جبران با
وجود خسارت وجود دارد
اما در آخرت برگشتی وجود ندارد
چرا برای منزلی که ابدی است و
برگشتی ندارد نمی اندیشیم ؟
بدان ای پسر آدم که در پس امروز
روزی بزرگتر برای دلهاست و
آن روز قیامت است ، در آن روز خداوند
اولین و آخرین خلایق را جمع می کند
(امام سجاد علیه السلام)
* امتحان ارشد که رفته بودم دیدم
خیلی ها دستشان نایلونی پر
از خوراک است خنده ام گرفت بعد دیدم
حق دارند امتحان سخت باید
توشه مناسب به همراه داشت
تا توان پاسخگویی داشت
و با برنامه کار کرد
اما یاد روزی افتادم که بی توشه باید چه
امتحاناتی را از سر بگذرانیم ؟